Frankowicze znowu w TSUE. Ważne posiedzenie w sprawie Getin Noble Bank już 21 marca.

Życie Bez Kredytu znowu będzie reprezentować interesy frankowiczów przed TSUE

Już 21 marca na ławach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zostanie rozpatrzona kontrowersyjna decyzja Bankowego Funduszu Gwarancyjnego o przymusowej restrukturyzacji Getin Noble Banku. W wyniku tej decyzji frankowicze zostali narażeni na poważne straty finansowe. Masa upadłościowa po GNB może okazać się zbyt mała, aby zaspokoić roszczenia wszystkich wierzycieli. Wyrok TSUE może otworzyć drogę poszkodowanym kredytobiorcom do odzyskania należnych im pieniędzy od Skarby Państwa.

Kiedy BFG ogłosił przymusową restrukturyzację Getinu, wraz z ekspertami ŻBK przygotowałem skargę na tę decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Ponadto pomagałem wnieść taką skargę członkom naszej społeczności, aby zabezpieczyć ich przed stratami finansowymi. W odpowiedzi na protest frankowiczów z ŻBK wobec nieuprawnionych działań BFG zostaliśmy wezwani do stawienia się na rozprawę w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W związku z tym będę miał ogromną przyjemność wraz z adw. Martą Chęcińską oraz adw. Wiktorem Budzewskim reprezentować sprawy kredytobiorców przed TSUE. Obiecuję, że będziemy z determinacją walczyć o interesy poszkodowanych frankowiczów. W moim przekonaniu decyzja BFG była wydana w sposób nieprawidłowy, a nie tylko niesprawiedliwy. Nie ma zgody na to, aby kolejny raz lobby bankowe doprowadziło do sytuacji, w którym partykularne zyski banksterów stawiane były ponad interesy konsumentów.

Upadek Getin Banku a kontrowersyjne działania syndyka Kubiczka

Zbliżający się wyrok TSUE ma ogromne znaczenie również ze względu na wątpliwe zarządzanie majątkiem upadłego banku. Moim zdaniem działania syndyka Getinu Marcina Kubiczka godzą w interesy kredytobiorców frankowych. Strategia Kubiczka w sprawach frankowych jest niezrozumiała, a w dodatku sprzeczna z prawem wynikającym zarówno z dyrektywy 93/13 oraz orzecznictwa TSUE.

Syndyk GNB zachowuje się w taki sposób, jakby nie chciał się pogodzić z dominującym orzecznictwem sądów. Po kilku miesiącach wahań obecnie zaczął składać apelacje od wyroków ustalających nieważność umowy kredytu CHF zawartych z Getin Bankiem. Trudno powiedzieć, na co syndyk liczy, skoro co najmniej w 99% spraw bank ponosi porażkę. Z punktu widzenia kredytobiorców przedłuża to tylko stan niepewności prawnej, a z punktu widzenia wierzycieli upadłego – naraża masę upadłości na kolejne koszty (opłaty sądowe, wynagrodzenie dla prawników sporządzających apelacje itp.).

Ostatnio zaś syndyk zaczął masowo wysyłać do kredytobiorców frankowych zawezwania do próby ugodowej, w których domaga się waloryzacji kwoty wypłaconego kredytu. Oczywiście takie żądanie jest składane bez uznania powództwa klienta, a więc bez stwierdzenia, że umowa jest nieważna. Ponadto syndyk nie odnosi się do orzeczeń TSUE z 15.06.2023 r. i 08.12.2023 r. oraz postanowienia z 12.01.2024 w sprawie sprzeczności takiego roszczenia przedsiębiorcy z prawem europejskim. W takich okolicznościach tego typu żądania należałoby poczytywać za nieuczciwą praktykę rynkową mającą na celu wykorzystanie możliwej niewiedzy niektórych kredytobiorców.

W sytuacji, w której syndyk GNB robi wszystko, aby uszczuplić majątek masy upadłościowej, zamiast szukać sposobów na maksymalne zaspokojenie wierzytelności wierzycieli, uzyskanie odszkodowania od Skarbu Państwa za bezprawne działania BFG może być jedynym sposobem dla frankowiczów na odzyskanie bezprawnie odebranych im pieniędzy przez Getin.

Na czym polega przekręt z Getinem?

Decyzja BFG jest kontrowersyjna m.in. ze względu na oddzielenie zdrowej części Getinu z kredytami złotowymi, która przynosi wysokie i bezpieczne zyski, od portfela frankowego powiązanego z ogromnym ryzykiem prawnym. Podział ten został dokonany z całkowitym pominięciem interesów poszkodowanych przez Getin frankowiczów.

Działania BFG doprowadziły do sytuacji, w której inwestorzy GNB, w tym posiadacze akcji i obligacji, oraz osoby obciążone kredytem we frankach szwajcarskich, niestety stracili praktycznie wszelkie nadzieje na odzyskanie należnych im środków. Nawet dla frankowiczów, którzy uzyskali prawomocne wyroki uznające umowy CHF za wadliwe i nieważne, szanse na odzyskanie nadpłat ponad kapitał kredytu są niepewne. Ich jedyną opcją jest czekanie na zakończenie procesu upadłościowego, gdzie będą musieli stanąć w długiej kolejce wierzycieli.

Odzyskanie środków przez frankowiczów w trakcie postępowania upadłościowego będzie trudne, skomplikowane i naznaczone niepewnością. Ich roszczenia będą zaspokajane tylko wtedy, gdy pozwoli na to majątek masy upadłościowej. Dodatkowo, BFG oraz osiem banków zrzeszonych w Systemie Ochrony Banków Komercyjnych będą rościć sobie pierwszeństwo w zaspokajaniu swoich roszczeń. W tej sytuacji klienci Getin Noble Banku posiadający kredyty frankowe pokładają swoje nadzieje w ewentualnych odszkodowaniach ze strony Skarbu Państwa, jeśli Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uzna, że zastosowana formuła restrukturyzacji była nielegalna.

W dniu wydania wyroku TSUE, tj. 21 marca (czwartek), o godzinie 16:00 serdecznie zapraszam na konferencję online poświęconą decyzji sędziów Trybunału oraz jej potencjalnym skutkom na sytuację frankowiczów z Getin. Dzień później, tj. 22 marca (piątek), każdy będzie mógł wziąć udział w bezpłatnym webinarze dla posiadaczy kredytów waloryzowanych do walut obcych, podczas którego odpowiem na pytania uczestników.

Na jakie pytania odpowie TSUE 21 marca?

Wojewódzki Sąd Administracyjny, który badał skargę Rady Nadzorczej Getin Noble Banku przeciwko Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, skierował do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej cztery pytania prejudycjalne.

Pierwsze dotyczy zakresu ochrony prawnej wynikającej z prawomocnego wyroku w postępowaniu skargowym Rady Nadzorczej. Drugie – dopuszczalności rozpoznania jednocześnie wszystkich skarg związanych z decyzją BFG w sprawie restrukturyzacji banku. Trzecie i czwartek pytania skupiają się na zgodności polskich przepisów dotyczących restrukturyzacji z normami europejskimi. TSUE w szczególności będzie musiał ocenić, czy połączenie funkcji organu ds. restrukturyzacji, organu gwarantującego depozyty bankowe, kuratora oraz tymczasowego administratora banku może prowadzić do konfliktu interesów, a także czy takie rozwiązanie jest zgodne z obowiązującymi regulacjami UE, takimi jak Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 575/2013 oraz Dyrektywa 36/2013. Sprawa została oznaczona sygnaturą akt C-118/23.

Oto treść tych pytań:

1. Czy art. 85 ust. 2 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającej dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/20121 w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 19 ust. 1 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że w przypadku wniesienia przez radę nadzorczą podmiotu w restrukturyzacji skargi do krajowego sądu administracyjnego na decyzję w przedmiocie przymusowej restrukturyzacji, skuteczny środek ochrony prawnej uznaje się za zapewniony także osobom, które w zaskarżeniu tej decyzji upatrują ochrony swojego interesu prawnego, w sytuacji gdy sąd dokonując kontroli zaskarżonej decyzji nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, a prawomocny wyrok, wydany w wyniku rozpoznania tej skargi jest skuteczny erga omnes i gdy możliwość uzyskania przez te osoby ochrony ich interesu prawnego nie jest uzależniona od odrębnego wniesienia przez nie skargi do sądu administracyjnego na powyższą decyzję?
2. Czy art. 85 ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE wprowadzający wymóg sprawnej kontroli sądowej oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 19 ust. 1 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej, stanowiące o skutecznej ochronie prawnej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie zastosowaniu przepisu proceduralnego państwa członkowskiego, który zobowiązuje krajowy sąd administracyjny do łącznego rozpoznania wszystkich skarg, jakie zostały wniesione do tego sądu na decyzję organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w sytuacji gdy zastosowanie tego przepisu wraz z innymi wymogami krajowej procedury sądowoadministracyjnej powoduje, że z uwagi na znaczną ilość takich skarg wydanie wyroku w sprawie może okazać się nadmiernie utrudnione, o ile w ogóle możliwe, w rozsądnym terminie?
3. Czy art. 3 ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE należy interpretować w ten sposób, że pozwala on państwu członkowskiemu na niedokonywanie strukturalnego oddzielenia – dla zagwarantowania operacyjnej niezależności i uniknięcia konfliktu interesów – funkcji organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji od innych funkcji tego organu jako ustawowego gwaranta depozytów bankowych lub kuratora banku (tymczasowego administratora) ustanowionego na podstawie decyzji krajowego organu właściwego dla nadzoru do celów rozporządzenia (UE) nr 575/20131 i dyrektywy 2013/36/UE2 ?
4. Czy art. 3 ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE należy interpretować w ten sposób, że w przypadku uchybienia przez państwo członkowskie obowiązkowi ustanowienia odpowiednich uzgodnień strukturalnych dla zagwarantowania operacyjnej niezależności i uniknięcia konfliktu interesów pomiędzy funkcjami nadzoru na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dyrektywy 2013/36/UE lub innymi funkcjami odpowiedniego organu a funkcjami organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, warunek operacyjnej niezależności i uniknięcia konfliktu interesów może być uznany za spełniony, jeśli krajowy sąd administracyjny kontrolujący decyzję w przedmiocie przymusowej restrukturyzacji uzna, że zastosowane inne rozwiązania organizacyjne i działania faktyczne organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, były wystarczające dla osiągnięcia tego skutku?